Turnen bleek zijn ding niet, dus startte Gérard op zijn 7 jaar met Ju-Jitsu. Hier vond hij wel zijn gading. Gérard traint niet enkel bij Ikiji Ryu, maar ook bij Kiyoi Jiu Jitsu te Merksem (de leermeesters van Renshi Janick: Shihan Hugo Bleys en Renshi Silvain Van den Bosch).
Deze bezige bij studeert verpleegkunde en werkt bij de Colruyt. Lesgeven is voor hem een passie, waar hij plezier haalt uit gemotiveerde leerlingen, elk op hun eigen niveau. Heeft een van de leerlingen problemen dan staat hij steeds klaar voor een gesprek opdat ze zich terug beter voelen.

Als lesgever wil hij zijn studenten motorisch en psychisch versterken om hen zelfzekerder in het leven te laten staan. Ruimte om te lachen is tijdens zijn lessen daarbij belangrijk!

Nikiya stapte in de voetsporen van Renshi Janick op haar zes jaar. Dat haar papa zijn eigen club had, bepaalde haar sportieve keuze.

Haar leven wijdt ze grotendeels aan haar sport en daarnaast studeert ze Verpleegkunde.

Als senpai wordt ze omschreven als iemand die oog heeft voor wie extra ondersteuning vergt en duidelijk is in haar instructies. Ze krijgt de nodige energie van kinderen zien vooruit te gaan in hun kennen en kunnen.

Nikiya wil graag gezien worden als een leuke senpai die naast de nodige serieux tijd neemt om te spelen en te lachen.

Op zijn toenmalige school had Ikjiji Ryu zijn eerste stek gevonden en bood er op woensdagnamiddag Ju-Jitsu lessen aan. Tim was 8 jaar toen hij op de mat zijn intrede deed en er was geen stoppen meer aan.

Ju-Jitsu werd meer dan een deel van zijn leven, hij werd snel lesgever en is ook actief lid van de Wedstrijdorganisatiecomité bij het VJJF.

In het professionele leven is Tim accountant en is hij ook vrijwilliger “Buddy” bij Kom op tegen Kanker. Tim is de man met de eeuwige glimlach en als mens een hulpvaardig iemand. Zijn enthousiasme en positieve instelling wordt door iedereen erkend en dat draagt hij ook graag over aan zijn leerlingen. Zijn grote drijfveren bestaan eruit anderen te helpen en bij te leren. De dankbaarheid die hij hierdoor ervaart is zijn stimulans.

Vanaf zijn zesde jaar volgde Joran het voorbeeld van zijn vader Renshi Janick.  Al gauw deelde hij dezelfde liefde voor Ju-Jitsu en zette hij door.

Zich de volle 100% geven is zeker Joran's motto en dat zie je zowel in zijn studies, gamen, duo-competitie als fighting.  Hij haalt veel plezier uit efficiënt bezig zijn,  zij het door nieuwe zaken te leren of het bestaande te verbeteren.  Toch blijft hij steeds nuchter, bescheiden en met beide voeten op de grond.

Als lesgever wil Joran vooral een goede Ju-Jitsuka zijn, die als voorbeeld dient voor de leerlingen.  Als hij lesgeeft en iets demonstreert zal hij dan ook net dat ietsje meer geven.

Op aanraden van zijn beide ouders, die beiden Ju-Jitsu beoefenen, begon Marnix in 2008 met deze sport en raakte hij er al snel door gepassioneerd. In het begin was hij vooral bezig met het onder controle houden van zijn gewicht, maar de sport bracht hem ook zelfvertrouwen en discipline bij.
Buiten de mat is Marnix regelmatig aan het hardlopen en fietsen. Daarnaast speelt hij gitaar en studeert hij Houttechnieken.
Marnix accepteert mensen zoals ze zijn en vindt het leuk om hen technieken en kata's te leren. Hij voelt zich trots wanneer zijn leerlingen de technieken goed uitvoeren.
Hij is graag een vertrouwenspersoon voor zijn leerlingen, zodat ze bij hem terecht kunnen met hun problemen.

Toen Lander’s ouders een sportclub in de buurt zochten kwamen ze uit bij Ikiji Ryu. Lander startte hier op zevenjarige leeftijd en heeft zich, naast de gewone trainingen, ook in Duo-system gespecialiseerd waar hij mooie internationale  medailles binnenhaalde.

Zijn competitiviteit is hoog, dus op de mat geeft hij zich niet snel gewonnen! Een goede training impliceert voor Lander dat je het voelt als je naar huis wandelt.

Buiten de sport concentreert Lander zich op zijn studies maar maakt hij voldoende tijd vrij om van het leven te genieten en dat doet hij graag met zijn vrienden.

Als senpai wil hij zijn leerlingen veel bijleren en staat hij steeds klaar voor een babbel.

Ruben is op zijn zes jaar met Ju-Jitsu gestart en is competitief van aard.

Al geruime tijd geeft hij les aan verschillende groepen en doet hij dit met volle overgave.  Af en toe eens goed “afzien” doet hem deugd, dus een goede fysieke training kan je zeker verwachten.

Naast de mat spreekt Ruben graag af met vrienden, legt hij zich toe op zijn studies en kan je hem terugvinden op een wakeboard.

Hi kan goed omgaan met mensen en wil vooral als een toffe senpai gezien worden.

In zijn zoektocht naar een leuke naschoolse activiteit kwam Michael op zijn 9 jaar als eerste keer de tatami op. Dit bleek een schot in de roos gezien de eerder uitgeprobeerde sporten zijn motivatie nooit zo lang konden vasthouden.

Michael is naast de mat een creatieveling : theaterlessen en het programmeren van een eigen spel vullen zijn overblijvende tijd in.

Als senpai wil hij rust, nieuwsgierigheid en aandacht voor elkaar uitdragen. Voor zijn leerlingen wil hij de senpai zijn bij wie ze terecht kunnen en die hen mee op hun pad zal begeleiden.

Op haar elfde jaar passeerde Mira de dojo op weg naar ballet.  Haar energie kon ze aan de barre niet genoeg kwijt waardoor ze voor Ju-Jitsu koos en dat beklaagt ze zich niet.  De energie die ze hier kwijt kan helpt haar bij haar aandachtsstoornis.  

De club werd een deel van haar leven, naast het vele trainen en lesgeven vond ze een grote vriendenkring binnen Ikiji Ryu.  Mira loopt nog school en zoekt graag het avontuur op tijdens verre reizen. 

In de sport haalt ze voldoening in het zich volledig kunnen geven tijdens wedstrijden. Wanneer alles geven beloond wordt met een podiumplaats kan haar dag niet meer stuk.   Als senpai wil ze haar leerlingen ondersteunen en leren dat volhouden loont.  

Als je een luide lach hoort, weet je dat Mira op de tatami is!

Paolina volgde graag de voetsporen van haar oudere broer en via de gekende sportkampen kreeg ze de smaak voor de tatami te pakken.  Sindsdien is ze een gemotiveerd lid van Ikji Ryu.

Met veel voldoening kijkt ze terug op de vele jaren en de kansen die ze binnen de club kreeg.  Zowel in het demoteam als binnen Duo-system groeide ze binnen haar sport.  Het terugblikken op oude foto’s en filmpjes om de vooruitgang van haar partners en zichzelf te zien, stemt haar blij.

Ook buiten de sport komt het sociale karakter van Paolina naar boven: gezellig samen zijn met mensen die haar nauw aan het hart liggen is haar favoriete bezigheid.

Als senpai wil Paolina haar enthousiasme graag overbrengen. Paolina is zelf ook altijd al een speelvogel geweest, daarom vindt zij het belangrijk dat de leerlingen kunnen terugkijken op een leuke maar toch leerrijke les.

Samen met een vriend startte David op zijn zesde met Ju-Jitsu.

Tijdens de pauzes op school speelt David graag basketbal maar evengoed kan je hem vinden met een goed boek of achter zijn computer. Op vakantie gaan geeft hem voldoening.

Hij leeft zich volledig uit tijdens wedstrijden en houdt van veel actie. Dit wil hij als senpai ook meegeven : actieve oefeningen geven en delen waar hij in uitblinkt!

Sebe proefde via een sportkamp en enkele proeflessen van Ju-Jitsu.  Rond zijn 9 jaar vond hij het zo leuk dat hij besliste om dit als hobby uit te kiezen.

“Alles geven” is het motto van Sebe, waarbij hij graag traint op het uiterste en focust op een perfecte uitvoering.  Erkenning krijgen van de Renshi of senpais geeft hem nadien de nodige voldoening.

Naast de tatami is Sebe een gepassioneerd gitarist, maar evenzeer houdt hij van gamen, anime en Netflix.

Als senpai is hij een lieve, grappige jongen die een helpende hand uitsteekt. 

Sebe ondersteunt de leerlingen op een zachte wijze in hun leerproces maar kan streng zijn wanneer het nodig is.